Najnowszy polski serial HBO pt. „Ślepnąc od świateł” to lektura obowiązkowa dla wszystkich urodzonych w latach 80., niekoniecznie mieszkających w Warszawie.
Serial „Ślepnąc od świateł” obejrzałem od razu po premierze 27 października br. i od pierwszego odcinka dałem się ponieść klimatowi, mroczności i refleksji, jakie niesie ze sobą to nietuzinkowe dzieło Krzysztofa Skoniecznego.
Nie ma takiego drugiego polskiego serialu, a mógłbym zaryzykować stwierdzeniem, że także na świecie, w którym cała opowieść jest pewnego rodzaju grą z konwencją kina gangsterskiego. Momentami miałem wrażenie, że David Lynch zamienił Warszawę w mroczne Gotham – a nie zdziwiłbym bym się gdyby w którymś momencie wyskoczył pingwin z batmana – na szczęście to zupełnie inna historia.
W rozmowie z tygodnikiem Polityka, reżyser serialu Krzysztof Skonieczny powiedział, że serial jest też próbą rozliczenia się pokolenia 30-parolatków z kapitalizmem, który zbudowało nam pokolenie naszych rodziców i z którym się nie rozliczyło…
W rzeczywistości dostajemy obraz mrocznego, brudnego i zepsutego miasta, w którym cała gangsterska historia obraca się wokół kokainy. To właśnie ona jest serialowym symbolem i metaforą wyścigu młodych ludzi za pieniądzem, awansem i zaspokojeniem ambicji przy wyzbyciu się wszelkich lęków i zahamowań. Widz pozostaje z pytaniem jaka jest cena tego biegu?
Pomysł powstał już w 2014 roku, kiedy pierwowzór serialu – książka Jakuba Żulczyka miała dopiero 2 rozdziały! Autor książki był na pokazie prasowym autorskiego debiutanckiego filmu Krzysztofa Skoniecznego „Hardkor Disko” i już wtedy zauważył, że jego widzenie świata zgadza się z tym kreowanym przez Skoniecznego. Notabene ich drogi skrzyżowały się na imprezie u Doroty Masłowskiej. Scenariusz powstał na zlecenie HBO, a Żulczyk i Skonieczny napisali go wspólnie.
Jaki właściwie jest serial „Ślepnąc od świateł”?
Serial jest to opowieść tygodnia z życia kokainowego dilera Kuby (Kamil Nożyński), którego perfekcyjnie poukładane życie zaczyna zmieniać się w chaos, a on sam staje w obliczu konieczności dokonania najważniejszych życiowych wyborów i zderzenia się z prawdą o sobie.
Kuba to znany warszawski diler kokainy. Jest perfekcjonistą i outsiderem. Lubi mieć wszystko pod kontrolą – włącznie ze swoim dokładnie przemyślanym i zaplanowanym wizerunkiem. Jest zagadką dla otoczenia – to, co widzą inni to jedynie przystojna twarz, ekskluzywne ubrania, drogi samochód.
Nikt nie wie o nim zbyt wiele, za to on zna bardzo wielu. Jego klientela to pełen przekrój społeczny – politycy, celebryci, zamożne panie domu, gwiazdy hip-hopu, hipsterzy. Główny bohater jest zmęczony swoim życiem – chciałby od niego uciec, wyjechać gdzieś daleko – kupuje więc dwa bilety w jedną stronę do Argentyny. Wylot za tydzień. Przez ten czas musi jeszcze załatwić kilka spraw.
W tym samym momencie z więzienia, po kilkuletnim wyroku, wychodzi Dario (Jan Frycz), gangster starej daty. Nieoczekiwanie ich losy przetną się, co doprowadzi do konfrontacji Kuby z jego dotychczasowym życiem i decyzjami – tymi, które podjął i które jeszcze przed nim.
Dlaczego to może być serial kultowy?
Serial jest specyficzną kroniką współczesnej Warszawy. Bohaterowie spotykają się w autentycznie istniejących klubach, restauracjach, barach, hotelach, mieszkaniach w lepszych i gorszych dzielnicach. Od baru Źródełko koło stadionu Legii przez Solec 44, restauracje arabskie, rosyjskie i wietnamskie, a także bar U Jadzi, po luksusowe hotele i willowy Konstancin.
Zobacz również: Osobista modlitwa Kuby z serialu „Ślepnąc od świateł”
Choć Kamil Nożyński nie jest profesjonalnym aktorem (co widać od pierwszego odcinka), to według mnie doskonale pasuje do wykreowanej przez niego postaci odizolowanego i zagubionego dilera. Na szczęście towarzyszą mu bohaterowie odgrywani przez Więckiewicza, Chabiora i Frycza. Nie będzie przesadą jeśli powiem, że to chyba jedna z najlepszych ról Jana Frycza, którego musicie zobaczyć w tej roli. Momentami można się naprawdę wystraszyć! Nie zdradzę zbyt wiele, jeśli powiem, że moment z trumną to prawie Tarantino :)
W kilku scenach pojawia się także sam Skonieczny w wyśmienitej kreacji jako raper Piorun –poniżej możecie ocenić czy daje radę?
Ale na pochwałę zasługują też role kobiece szczególnie Marty Malikowskiej (jako Pazina – poniżej), Agnieszki Żulewskiej, czy też Ilony Ostrowskiej.
W serialu są momenty, które przypominały mi zabawę konwencją, którą tak bardzo lubi David Lynch, ale nie brakuje elementów kina noir i filmów katastroficznych. Nie stroniono też od bardzo odważnych i brutalnych scen, gdzie ludzki język poniewiera się po podłodze!
Na szczególną uwagę, oprócz świetnego obrazu i klimatu zasługuje ścieżka dźwiękowa, która jest idealna – i znowu to powiem – nie ma takiej drugiej w polskim serialu! Utwór It’s Raining Today Scotta Walkera w elektryzującej i surrealistycznej czołówce to majstersztyk – oceńcie sami!
Wszystkie 8 odcinków możecie obejrzeć w serwisie HBO GO:
Oby powstawało więcej takich seriali jak ten! A Ty co sądzisz o tej produkcji? Podziel się swoimi wrażeniami w komentarzach poniżej!
Bonus: soundtrack serialu „Ślepnąc od świateł”
Wśród utworów ze ścieżki dźwiękowej znajdziemy wymieszane polskie klasyki z elektroniką, muzyką poważną i hip-hopem. Znalazło się też kilka muzycznych żartów z piosenką disco-polo czy kolędą. Posłuchaj wszystkich utworów ze ścieżki dźwiękowej serialu w Apple Music lub Spotify:
źródła: Polityka, HBO Polska
Od 2005 roku zajmuję się komunikacją internetową i e-marketingiem, jestem pasjonatem urządzeń mobilnych oraz nowych technologii – i nie waham się ich używać.