Jak rozpoznać typy kabli oraz portów USB?

INFOGRAFIKA mobiGRAFIKA MOBILE NEWSY TECHNOLOGIA
25 grudnia 2023
Łukasz Majchrzyk

Dzięki tej infografice szybko rozpoznasz jak wygląda dany typ kabla lub portu USB, których używasz do podłączania swoich urządzeń lub akcesoriów.

Infografika: Typy kabli i portów USB
Infografika: Typy kabli i portów USB (Pinterest/9gag)

Choć port USB-C staje się standardem, wciąż nie jest to w pełni uniwersalne złącze dla kabli, których musimy używać do różnego typu urządzeń. W naszym technologicznym życiu spotykamy się z różnego typu kablami i złączami, które mają różne przeznaczenie. Niektóre ze złącz są zastępowane, a inne otrzymują nowsze, udoskonalone generacje, ale wciąż spotykamy się z różnymi nazwami złącz i kabli, które coraz trudniej rozpoznać zwykłemu użytkownikowi.

Sprawdź także jak rozpoznać wtyczki i gniazdka na świecie?

Na powyższej infografice możesz łatwo sprawdzić i zidentyfikować jak dany kabel lub złącze USB się nazywa i wygląda – dzięki temu szybko je zidentyfikujesz bez zbędnego szukania.

POniżej znajdziesz także opis wszystkich przedstawionych na grafice złącz i kabli, jeśli chcesz się dowiedzieć więcej na ich temat.

Typy złączy USB

  • USB 1.1: typ A, typ B
    Urządzenia spełniające warunki tej specyfikacji mogą pracować z szybkością (full speed) 12 Mbit/s (1,5 MB/s) i (low speed) 1,5 Mbit/s (0,1875 MB/s). Data ogłoszenia specyfikacji: 23.08.1998 roku.
  • USB 2.0: typ A, typ B, mini A, mini B, mini AB, micro A, micro B, micro AB
    (high speed) Urządzenia zgodne z warunkami nowej specyfikacji mogą pracować z maksymalną szybkością 480 Mbit/s (60 MB/s). Rzeczywista szybkość przesyłu danych zależy od konstrukcji urządzenia. Według testów portalu CNet maksymalna prędkość zapisu kształtuje się w granicach od 25 do 30 MB/s, a odczytu od 30 do 42 MB/s. Jest to głównie spowodowane tym, że transmisja danych przez port odbywa się w trybie half duplex na jednej parze przewodów. Urządzenia w standardzie USB 2.0 są w pełni kompatybilne ze starszymi urządzeniami. Data ogłoszenia specyfikacji: 27.04.2000 roku.
  • USB 3.0: typ A SuperSpeed, typ B SuperSpeed, micro B SuperSpeed
  • USB 3.1: typ A SuperSpeed, typ B SuperSpeed, micro B SuperSpeed, typ C
    • USB 3.1 Gen 1 (SuperSpeed) (wcześniej noszący nazwę USB 3.0) Urządzenia zgodne z warunkami nowej specyfikacji mogą pracować z szybkością 5 Gbit/s[1]. W transmisji stosuje się kodowanie 8b/10b, przez co rzeczywista przepustowość łącza danych wynosi 4 Gbit/s (500 MB/s)[13]. Nowy standard oprócz standardowych przewodów (dla kompatybilności w dół z USB 2.0 i 1.1) do szybkich transferów wykorzystuje dwie dodatkowe, ekranowane pary przewodów w full duplex. Pierwsza prezentacja tej technologii odbyła się na targach Consumer Electronics Show 2008. Data ogłoszenia specyfikacji: 17.11.2008.
    • USB 3.1 Gen 2 (SuperSpeed+) Standard ogłoszony 31 lipca 2013. Do powszechnego użytku wszedł w 2015 roku. Prędkość maksymalna to 10 Gbit/s, a moc może wynosić 100 W. Standard 3.1 jest kompatybilny wstecz.
    • Standard złącza USB typ C 1.0 ogłoszony 11 sierpnia 2014 i typ C 1.1 ogłoszony 3 kwietnia 2015. Wymiary złącza to 8,3 na 2,5 mm. Ze względu na dużo większe możliwości zasilania nowym złączem zabronione jest tworzenie adapterów lub przewodów pozwalających podłączyć do hosta z gniazdem A urządzenie zaprojektowane dla złącza C. Nie należy nazywać złącza typu C złączem „3.1” – standard transmisji USB 3.1 Gen 2 można przesyłać z użyciem złącza typu A/B. Do złącza typu C zaprojektowano rozszerzenie pod nazwą USB Power Deliverypozwalające na negocjację ograniczeń napięcia i prądu dla jak najwydajniejszego ładowania lub zasilania urządzeń (nawet do 20 V i 5 A).
  • USB 3.2: typ C
    • USB 3.2 Standard ogłoszony we wrześniu 2017, wstecznie kompatybilny. Wprowadza dwa nowe tryby SuperSpeed+ przez złącze USB typ C o szybkości transmisji danych wynoszące 10 i 20 Gbit/s (1250 i 2500 MB/s). Zwiększenie przepustowości pasma jest wynikiem operacji wielopasmowej na istniejących przewodach, które były przeznaczone dla funkcji flip-flop złącza typu C.

USB4 według oficjalnej opublikowanej przez USB Implementers Forum specyfikacji oferuje kompatybilność z Thunderbolt 3. Oznacza to, że możliwe stanie się łatwe podłączanie kart PCI-Express (np. kart graficznych) poprzez zewnętrzne stacje dokujące. Poza tym typowo dla kolejnej generacji USB ma ona zapewnić szybszy przesył danych (niemal dwukrotnie szybszy, niż USB 3.2. Poniższa specyfikacja USB4 zakłada obsługę następujących technologii przez USB4:

  • USB 2.0 (480 Mb/s) działa na własnej parze przewodów, niezależnie od reszty.
  • USB 3 Gen 2×2 (20 Gb/s) i USB 3 Gen 3×2 (40 Gb/s) — urządzenia USB 3 o mniejszych prędkościach, np. 5 Gb/s (Gen 1×1) nadal będą obsługiwane przez hosty i huby USB4, jako urządzenia USB 3.x. Wspomniane wymagania dotyczą tylko nowych urządzeń, certyfikowanych jako USB4.

Typy wybranych kabli

  • ADAT – standard przesyłania sygnałów dźwiękowych. Pozwala na przesyłanie między dwoma urządzeniami dźwięku zapisanego cyfrowo bez potrzeby konwertowania go do postaci analogowej. 
  • FIRE-WIRE – EEE 1394 to standard interfejsu magistrali szeregowej umożliwiający szybką komunikację i izochroniczny transfer danych w czasie rzeczywistym. Został opracowany na przełomie lat 80. i 90. XX wieku przez firmę Apple we współpracy z wieloma firmami, głównie Sony i Panasonic. Jest najbardziej znany pod nazwą FireWire (Apple), chociaż istnieją inne nazwy, takie jak i.LINK (Sony) i Lynx (Texas Instruments).
  • RCA (złącze AV)– złącze elektroniczne używane w urządzeniach elektrycznych elektroniki konsumenckiej np. amplituner, magnetowid, gramofon, magnetofon. RCA jest skrótowcem od Radio Corporation of America, która wprowadziła to złącze na rynek w latach czterdziestych dwudziestego wieku, by umożliwić połączenie gramofonów typu mono ze wzmacniaczami elektroakustycznymi. Słowo cinch pochodzi od hiszpańskiego słowa cincha, które oznacza popręg. Złącze ma centralnie usytuowany pin sygnałowy, a na zewnątrz masę. Połączenie korzysta z sygnałów niesymetrycznych, a przy większych długościach podatne jest na zakłócenia elektromagnetyczne. Można je w pewnym stopniu zniwelować stosując wysokiej klasy ekranowane kable koncentryczne.
  • Typowym wyjściem/wejściem dla sygnału S/PDIF jest RCA (w technice AV złącze S/PDIF oznaczone jest kolorem pomarańczowym), które umożliwia połączenie tylko na krótkie odległości w warunkach domowych (do 15 metrów) za pomocą koncentrycznego (najlepiej, ale zwykły również może być – jednak nie jest odporny na zakłócenia) przewodu o impedancji 75 omów (przewód bardzo zbliżony budową do przewodów CATV). 

  • XLR – standard profesjonalnych złączy wykorzystywany w technice audio. Potocznie zwany Cannon (nazwa wywodzi się od nazwiska wynalazcy tychże złączy – Jamesa H. Cannona – założyciela firmy Cannon Electric, obecnie będącej częścią amerykańskiej korporacji ITT). Głównym walorem tych złączy jest zapewnienie jak najniższych strat i zakłóceń sygnału dzięki odpowiednio zaprojektowanej izolacji oraz odporność na warunki pogodowe i uszkodzenia mechaniczne. Minimalizacja zakłóceń zapewniona jest dzięki połączeniom symetrycznym, które wykazują wysoką odporność na zakłócenia natury elektromagnetycznej.
  • BNC (ang. Bayonet Neill-Concelman) – złącze koncentryczne wielkiej częstotliwości przeznaczone do przesyłania sygnałów małej mocy. Złącze posiada zapięcie bagnetowe, umożliwiające szybkie łączenie i rozłączenie. Złącza BNC występują w dwóch wersjach: 50- i 75-omowej.
  • TS (Jack) – wtyczka używana do transmisji sygnałów analogowych, głównie połączeń audio, w wersji 6,3 mm używana także w profesjonalnym sprzęcie audio do przesyłania sygnałów sterujących. Pierwotnie stosowana do przełączania sygnałów telefonicznych.
  • TRS – złącze 6,35 mm może służyć do przesyłania sygnału stereo lub do przesyłania sygnału symetrycznego (zbalansowanego) np. jako wejście mikrofonu dynamicznego lub mikrofonu pojemnościowego. W sprzęcie Hi-Fi używany głównie do podłączania słuchawek stereo. 
  • MIDI (skrót od Musical Instrument Digital Interface, z ang. „cyfrowy interfejs instrumentów muzycznych”) – system (interfejs, oprogramowanie i zestaw komend) służący do przekazywania informacji pomiędzy elektronicznymi instrumentami muzycznymi. MIDI umożliwia komputerom, syntezatorom, keyboardom, kartom dźwiękowym i podobnym urządzeniom kontrolować się nawzajem oraz wymieniać informacje między sobą. Pozwoliło także na tworzenie łatwych w obsłudze i programowaniu sekwencerów i syntezatorów perkusyjnych.

➔ Obserwuj nas w Google News, aby być na bieżąco!

źródło: 9gag | Wikipedia USB | Wikipedia inne