Ten pająk potrafi nurkować dzięki powłoce z powietrza

Tropikalny pająk z gatunku Trechalea extensa może chować się pod wodą przez ponad pół godziny dzięki otaczającej jego ciało powłoce z powietrza.

Powłoka powietrzna pająka Trechalea extensa wygląda jakby był „zanurzony w srebrze”
Powłoka powietrzna pająka Trechalea extensa wygląda jakby był „zanurzony w srebrze” | fot. Lindsey Świerk

W zeszłym roku dowiedzieliśmy się, że jaszczurki anolisy potrafią oddychać pod wodą dzięki pęcherzykom powietrza na nosie. Jeden z naukowców zaangażowanych w to badanie udokumentował, że jeden z pająków robi coś podobnego – chociaż bańka powietrza pokrywa całe jego ciało. Naturalne siedlisko tego dużego półwodnego pająka, znanego pod naukową nazwą Trechalea extensa, rozciąga się od Meksyku po Panamę. I chociaż wynurza się na powierzchnię wody w poszukiwaniu zdobyczy, wcześniej nie był znany z nurkowania, a już na pewno nie z całkowitego zanurzania się pod wodą.

Sprawdź również: „Maleńkie stworzenia” – serial przyrodniczy z przygodą!

Zmieniło się to jednak ostatnio, gdy profesor Lindsey Swierk z Binghamton University i jego współpracownicy obserwowali jednego z żyjących na lądzie pająków, który skrywał się pod wodą przez ponad 30 minut.

Przez cały ten czas jego ciało było otoczone warstwą powietrza, która wydawała się być utrzymywana na miejscu przez hydrofobowe (odpychające wodę) włosy. Nadal nie jest jasne, czy pająk rzeczywiście oddychał tym powietrzem, ale otoczka z pewnością zapobiegała utonięciu pajęczaka.

Warstwa powietrza może służyć do trzymania otworów oddechowych z dala od wody, ponieważ te pająki oddychają powietrzem – powiedział Swierk. Warstwa powietrza może również pomóc zminimalizować utratę ciepła do zimnej wody, w której zanurza się pająk.

Artykuł na temat badań – w który zaangażowali się również Macy Petrula z California State University Sacramento i Patricia Esquete z portugalskiego Uniwersytetu Aveiro – został niedawno opublikowany w czasopiśmie Ethology.

➔ Obserwuj nas w Google News, aby być na bieżąco!

źródło: Uniwersytet Binghamton