Twój własny głos „to nie tylko dźwięk”: technologia przewodnictwa kostnego oferuje nowe spojrzenie na percepcję głosu.
Według nowych badań opublikowanych w Royal Society Open Science przewodnictwo kostne pomaga odróżnić własny głos od głosu innych osób. Przewodnictwo kostne odnosi się do procesu, w którym fale dźwiękowe przemieszczają się przez kości czaszki i ucha wewnętrznego, zamiast przez powietrze w przewodzie słuchowym. Nasz własny głos często brzmi dziwnie i nieznajomo, kiedy odtwarzamy go z nagrania. Częściowo wynika to z braku przewodnictwa kostnego, które zmienia właściwości akustyczne naszego głosu. Utrudnia to badanie percepcji własnego głosu, co czyni ją jednym z najsłabiej zbadanych aspektów samoświadomości.
Naukowcy stojący za nowym badaniem starali się wykorzystać stosunkowo nową technologię – słuchawki na przewodnictwo kostne – aby poradzić sobie z tym problemem podczas eksperymentów.
Uznaliśmy za fascynujące, że słyszenie własnego głosu jest dla nas tak nienaturalne. Ponadto słyszeniu własnego głosu często towarzyszy uczucie dyskomfortu. To dziwne, ponieważ nasz głos jest dźwiękiem, który najbardziej kojarzy nam się z nami samymi, odgrywa istotną rolę w naszym codziennym życiu i jest naszym głównym środkiem komunikacji.
— wyjaśnił autor badania Pavo Orepić, pracownik naukowy ze stopniem doktora w Laboratorium Neurobiologii Kognitywnej na Uniwersytecie Genewskim
Naukowcy przeprowadzili trzy badania, aby sprawdzić sposobu postrzegania głosów u ludzi. Uczestnicy wszystkich trzech badań (w sumie 84 osoby) byli praworęczni, nie zgłaszali ubytków słuchu i nie mieli historii zaburzeń psychicznych ani neurologicznych.
W każdym badaniu uczestnicy byli proszeni o wokalizowanie fonemu /a/ przez 1-2 sekundy. Nagrania audio ich wokalizacji zostały następnie znormalizowane pod względem intensywności i czasu trwania, a odgłosy tła zostały usunięte.
Powstałe klipy o długości 500 ms zostały następnie połączone z wstępnie przetworzonymi nagraniami głosowymi w celu wygenerowania szeregu morfingów głosu. Te przemiany głosów obejmowały kontinuum między dwoma głosami. Innymi słowy, morfy głosu zawierały 85% głosu osoby A i 15% głosu osoby B, 70% głosu osoby A i 30% głosu osoby B i tak dalej.
Przemiany głosu zostały zaprezentowane uczestnikom przez przewodnictwo powietrzne (przy użyciu głośników laptopa lub słuchawek) lub przez słuchawki kostne.
Słuchawki na przewodnictwo kostne działają poprzez przenoszenie wibracji dźwiękowych przez kości czaszki. Słuchawki zazwyczaj spoczywają na kościach policzkowych lub skroniach i wykorzystują małe przetworniki do przekształcania sygnałów elektrycznych w wibracje, które są wysyłane bezpośrednio do ucha wewnętrznego.
W badaniu 1. i 2. uczestnicy zostali poinstruowani, aby wskazać, czy słyszana przez nich zmiana głosu bardziej przypomina ich głos, czy głos kogoś innego. Przemiany głosu dotyczyły głosu nieznanej osoby i własnego głosu (badanie 1.) lub między głosem znajomej osoby a głosem nieznanej osoby (badanie 2.).
W badaniu 3. uczestnikom towarzyszył przyjaciel tej samej płci i w podobnym wieku. Każda para uczestników wykonała zadania rozróżniania głosu siebie i innego znajomego (powietrze lub kość), jak odpowiednio w badaniu 1. i 2. badacze sprawdzili również, czy uczestnicy mogli rozpoznać swój niezmieniony, nagrany głos.
Orepić i jego współpracownicy odkryli, że przewodnictwo kostne poprawia dyskryminację głosu, jeśli zadanie obejmowało zmiany własnego głosu. Wyniki badań 1. i 3. wykazały, że uczestnicy lepiej odróżniali swój własny głos od głosu innej osoby, kiedy słyszeli dźwięki przez kości, a nie przez powietrze.
Ale przewodnictwo kostne pomogło ludziom tylko odróżnić własny głos od głosu innych. Badanie 2 wykazało, że nie pomogło uczestnikom odróżnić znajomych i nieznanych głosów innych osób.
Nasza czaszka wibruje, a nasz mózg przetwarza nie tylko dźwięk naszego głosu, ale także wrażenia wibracyjno-dotykowe. Nasze badanie wykazało, że uczestnicy lepiej rozpoznają swój głos, gdy słyszą go przez słuchawki na przewodnictwo kostne, w porównaniu ze zwykłymi słuchawkami. Dodając dodatkowy sygnał wibracyjny do dźwięku własnego głosu, sprawiliśmy, że słyszenie własnego głosu stało się bardziej naturalne. Nasze badanie sugeruje, że nasz głos to nie tylko dźwięk, ale przede wszystkim konstrukt multisensoryczny.
— powiedział Orepić dla PsyPost
Co ciekawe, uczestnicy często błędnie identyfikowali znajome głosy jako własne. Działo się tak nawet wtedy, gdy znajomy głos brzmiał inaczej niż ich własny. Sugeruje to, że jesteśmy bardziej skłonni pomylić znajomy głos z naszym własnym, ponieważ jesteśmy przyzwyczajeni do jego słyszenia.
Zaskakujące było to, że uczestnicy częściej błędnie przypisywali znajome głosy jako własne, w porównaniu z głosami nieznanymi, niezależnie od tego, który głos (znany czy nieznany) był akustycznie bardziej podobny do ich własnego głosu. To pokazuje, że mechanizmy znajomości wpływają na postrzeganie własnego głosu.
— powiedział Orepić
Naukowcy zauważyli również, że sposób, w jaki naturalnie postrzegamy własny głos, obejmuje również sygnały motoryczne związane z produkcją mowy, które mogą wpływać na postrzeganie naszego głosu. „Słysząc własny głos w warunkach naturalnych, podczas mówienia, nieuchronnie obecne są sygnały motoryczne, które nie zostały przetestowane w naszym badaniu” – wyjaśnił Orepić. „Obecność takich sygnałów motorycznych i związanych z nimi wewnątrzustnych i gardłowych bodźców czuciowych związanych z mową może również wywierać dodatkowy wpływ na percepcję własnego głosu”.
Odkrycia mają znaczenie kliniczne dla schorzeń takich jak schizofrenia.
Ta praca może służyć jako szkielet badań klinicznych bardzo powszechnego i bardzo niepokojącego objawu psychiatrycznego – halucynacji słuchowo-werbalnych, tj. „słyszenia głosów”. Chociaż nadal nie wiemy, dlaczego pacjenci psychiatryczni słyszą głosy w swoich głowach, istnieje wiele dowodów sugerujących, że halucynacje innych głosów są ściśle związane z niemożnością rozpoznania własnego głosu.
— powiedział Orepić dla PsyPost
Badanie Przewodnictwo kostne ułatwia dyskryminację głosu innych osób (oryg. Bone conduction facilitates self-other voice discrimination) zostało opracowane przez Pavo Orepicia, Olivera Alana Kannape, Nathana Faivre’a i Olafa Blanke’a.
➔ Obserwuj nas w Google News, aby być na bieżąco!
źródło: PsyPost
zdjęcie wykorzystane w nagłówku wpisu pochodzi z Depositphotos
Od 2005 roku zajmuję się komunikacją internetową i e-marketingiem, jestem pasjonatem urządzeń mobilnych oraz nowych technologii – i nie waham się ich używać.