Nowo sklasyfikowana roślina mięsożerna poluje pod ziemią!

Niektóre z podziemnych dzbaneczników Nepenthes pudica, odkryte właśnie przez badaczy, „schodzą” pod ziemię, aby złapać swoją zdobycz.

Nepenthes pudica
Nepenthes pudica | fot. Martin Dančák

Rośliny mięsożerne są już same w sobie całkiem fascynujące, ale nowo odkryta roślina jeszcze bardziej zwiększa czynnik ich dziwności. To rodzaj dzbanecznika, który łapie żyjącą zdobycz pod ziemią. Zwykle rośliny dzbanecznikowate wabią i łapią owady za pomocą zmodyfikowanych liści, które wyrastają nad ziemią. Te pionowo zorientowane wyrostki w kształcie dzbanka są z grubsza cylindryczne, z otwartą górą i zamkniętym dnem.

Owady, takie jak muchy, są początkowo wciągane przez atrakcyjne pigmenty lub nektar, ale potem ślizgają się na gładkiej krawędzi dzbanka, gdy na niej lądują. Opadają na dno dzbana, gdzie toną w kałuży nagromadzonego płynu. Ich ciała następnie rozpuszczają się i są trawione przez roślinę.

W 2012 roku międzynarodowa grupa naukowców zauważyła rośliny dzbanecznikowatych w jednym regionie Borneo, w którym początkowo wydawało się, że tam nie występują. Jednak po dalszych badaniach naukowcy odkryli, że rośliny miały podziemne pędy, które wspierały podziemne dzbany. Rosnące w podziemnych jamach lub bezpośrednio w glebie dzbany miały długość do 11 cm (4,3 cala) i chwytały żyjące w glebie zdobycze, takie jak mrówki, roztocza i chrząszcze.

Rośliny zostały sklasyfikowane jako unikalny gatunek rośliny dzbanecznikowatej nazwany Nepenthes pudica – ostatnia część przydomka wywodzi się od łacińskiego słowa pudicus, co oznacza „wstydliwy”.

Uważa się, że rośliny wyewoluowały podziemne dzbany w odpowiedzi na ich siedliska na suchych szczytach grzbietów na dużych wysokościach, gdzie wody jest mało, a owadów naziemnych często brakuje. „Postawiamy hipotezę, że podziemne wnęki mają bardziej stabilne warunki środowiskowe, w tym wilgotność, i przypuszczalnie jest również więcej potencjalnych ofiar w okresach suchych” – powiedział członek zespołu Michal Golos, doktorant na Uniwersytecie w Bristolu.

Artykuł na temat badań, które prowadził prof. Martin Dančák z Palacký University Olomouc w Czechach, został niedawno opublikowany w czasopiśmie PhytoKeys.

➔ Obserwuj nas w Google News, aby być na bieżąco!

źródło: Pensoft Publishers | EurekaAlert | New Atlas