Hydrożelowy opatrunek przylegający dzięki ultradźwiękom

Nowy hydrożel może być również wykorzystywany w zastosowaniach takich jak transdermalne dostarczanie leków do organizmu.

Schemat przedstawiający proces wiązania hydrożelu ze skórą
Schemat przedstawiający proces wiązania hydrożelu ze skórą | fot. Zhenwei Ma

Przyklejenie opatrunku w postaci plastra do skóry może czasami być trudne, szczególnie jeśli skóra jest mokra lub rana jest w trudno dostępnym miejscu. Nie stanowi to jednak problemu w przypadku nowego eksperymentalnego opatrunku na rany, który wykorzystuje mikropęcherzyki indukowane ultradźwiękami, aby lepiej wiązać się ze skórą. Opracowany przez zespół kierowany przez kanadyjski McGill University, sam opatrunek ma postać cienkiego arkusza przezroczystego hydrożelu – jest wykonany z polimerów poliakryloamidowych lub poli(N-izopropyloakrylamidowych) wraz z żelem alginianowym pochodzącym z wodorostów. Ten hydrożel łączy się z płynnym podkładem zawierającym nanocząstki chitozanu, żelatynę lub nanokryształy celulozy.

Niezależnie od kombinacji, po nałożeniu podkładu i hydrożelu na ranę, styka się z nimi mały przetwornik ultradźwiękowy. Fale ultradźwiękowe przechodzą przez hydrożel i wywołują kawitację w primerze, wytwarzając wiele mikropęcherzyków, które wpychają cząsteczki primera w głąb skóry.

Dzięki temu opatrunek znacznie lepiej przylega do skóry niż tradycyjny plaster – im większa intensywność ultradźwięków, tym opatrunek lepiej przylega. A gdy rana się zagoi, proces wiązania można odwrócić, aby usunąć hydrożel.

Dodanie cienkiej warstwy gumy na wierzchu hydrożelu może pomóc go chronić i zapobiec wysychaniu. Uważa się, że wraz z zastosowaniem jej do leczenia ran, technologia ta może być również wykorzystywana do dostarczania leków przez skórę… i na tym możliwości się nie kończą.

Nakładanie opatrunku hydrożelowego na dłoń
Nakładanie opatrunku hydrożelowego na dłoń | fot. Zhenwei Ma

Łącząc mechanikę, materiały i inżynierię biomedyczną, wyobrażamy sobie szeroki wpływ naszej technologii bioadhezyjnej na urządzenia do noszenia, leczenie ran i medycynę regeneracyjną – powiedział główny naukowiec, prof. Jianyu Li z McGill.

Artykuł na temat badań, w które zaangażowani są również naukowcy z Uniwersytetu Kolumbii Brytyjskiej i szwajcarskiego instytutu ETH Zurich, został niedawno opublikowany w czasopiśmie Science.

➔ Obserwuj nas w Google News, aby być na bieżąco!

źródło: Uniwersytet McGill | New Atlas